Recensie ‘The Post’ ****

In een tijd waarin de machtigste man ter wereld voortdurend rept over fake news en de persvrijheid meermaals in twijfel trekt, mag het geen wonder heten dat de aandacht voor films die het belang van journalistiek voorstaan, weer de kop opsteekt. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de slotscène van Steven Spielbergs’ nieuwe film The Post vrijwel letterlijk gespiegeld is aan de openingsscène van dé journalistieke film aller tijden: All The President’s Men

Waar in All The President’s Men het Watergate-schandaal centraal stond, draait The Post om de onthulling van de Pentagon Papers begin jaren zeventig. Een overheidsmedewerker besluit uit onvrede over het beleid omtrent de Vietnam-oorlog geheime overheidsdocumenten te lekken naar The New York Times, waaruit blijkt dat vier presidenten het Amerikaanse volk jarenlang verkeerd hebben voorgelicht over de oorlog. President Nixon, toch al niet de meest vrome president, geeft vervolgens opdracht om The New York Times voor de rechter te slepen wegens het lekken van staatsgeheimen. Als The Washington Post, dan nog een lokaal niemendalletje, het gehele dossier in handen krijgt, ontvouwt zich een spannend drama over de afweging tussen morele en journalistieke motieven enerzijds en financiële en politieke overwegingen anderzijds.

Toch is The Post niet alleen een krantenfilm geworden, ook de ontwikkeling van de eerste vrouwelijke uitgever Katharine Graham (Meryl Streep, zoals gewoonlijk geweldig) staat centraal. We zien hoe Graham haar plek moet vinden in een wereld die bevolkt wordt door mannen en zien haar worstelen met afwegingen tussen geld, politiek, vriendschap en (bovenal) journalistieke integriteit. De keuze om dit personage veel ruimte te geven pakt goed uit, maar wordt soms wat overdreven, waarbij vooral de scène waarin Streep in een net iets te dik aangezette scene door een erehaag vol bewonderende jonge vrouwen marcheert. Ijzersterk zijn echter de momenten waarop Streep voortdurend aan zichzelf twijfelt, terughoudend is in vergaderingen en (vooral) wanneer zij discussies voert met Ben Bradlee, de legendarische hoofdredacteur van The Washington Post, hier gespeeld door Tom Hanks (sterk en energiek).

The PostI
© 2017. 20th Century Fox. 

De parallellen met de actualiteit spatten er vanaf in The Post. Hoewel de film zich begin jaren zeventig afspeelt, hangt de schaduw van Trump en zijn wereld van fake news en alternatieve feiten als een deken over de film heen. Het risico van een film als The Post is dan ook al gauw dat het teveel een ‘progressief Hollywood-verhaal’ wordt en zo zal de film ook geframed worden door hen die het geloof in eerlijke, onafhankelijke media achter zich hebben gelaten. The Post lijkt lang nog een redelijk gewichtige film te blijven, maar vooral tegen het einde verschiet Spielberg wat van zijn kruit, wanneer The Post wat al te moralistisch wordt, en het belang van kwalitatieve journalistiek en de waarborging van persvrijheid wat al te heroïsch en kunstmatig worden benadrukt.

The Post kon verder eigenlijk nauwelijks mislukken. Een gelauwerde regisseur, twee van de beste acteurs van deze eeuw en bronmateriaal dat zich in deze tijd bij uitstek leent voor een verfilming. Prettige bijkomstigheid is dat Spielberg naast Streep en Hanks ook nog de beschikking heeft over een aantal van de beste televisieacteurs van dit moment, met onder meer Bob Odenkirk (Better Call Saul), Carrie Coon (The Leftovers, Fargo) en Sarah Paulson (American Horror Story, The People vs O.J. Simpson).

The Post is al met al een zeer onderhoudende en razend actuele film. De groep burgers die het vertrouwen in de journalistiek heeft opgegeven zal Spielberg niet hebben teruggewonnen met The Post, daarvoor is de film bij vlagen te belerend. Toch slaagt The Post, in navolging van klassiekers als All The President’s Men en Spotlight, glansrijk in zijn opdracht om het eeuwige belang van onderzoeksjournalistiek en persvrijheid te benadrukken. Vooral in tijden van machthebbers die een gewoonte hebben gemaakt van liegen over kijk- en opkomstcijfers en het uitreiken van ‘fake news-awards’ zijn films als The Post dan ook nog lang niet overbodig.

 

The Post ****. Met o.a.: Meryl Streep, Tom Hanks, Bob Odenkirk, Carrie Coon, Sarah Paulson, Bradley Whitford, Tracy Letts, Jesse Plemons en Bruce Greenwood.

Te zien vanaf 1/2. 

Plaats een reactie

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Omhoog ↑